تفالی به حافظ

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت/که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت//من اگر نیکم اگر بد تو برو خودرا باش /هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت//همه کس طالب یارند چه هوشیار و چه مست/همه جا خانه عشقست چه مسجد چه کنشت//سر تسلیم من و خشت در میکده ها/ مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت//نا امیدم مکن از سابقه لطف ازل/ تو چه دانی که پس پرده که خوبست و که زشت//نه من از پرده تقوی بدر افتادم و بس/پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت// حافظا روز ازل گر بکف آری جامی/ یکسر از کوی خرابات برندت به بهشت//

به نظر میرسد این ابیات به حدی دقیق طراحی شده اند که قابل حذف کردن نیست ولی نظام دنیا به این راحتی ها هم که حافظ میفرمایند نیست....بالاخره باید عمل صالح به اندازه نیاز در چنته بنی بشر باشد ... تازه حضرت آدم به اختیار و در حالت طبیعی بهشت را به قول حافظ نهشت بلکه غفلت کرد و فریب شیطان را خورد ... البته در این معامله خیار غبن وجود نداشت و ایکاش این اصل در آنجا رعایت میشد ...خداوند مارا ببخشاید که گناه جزئی از زندگی ماست....

تاریخ تمدن...